Od przynajmniej połowy XIX wieku obserwujemy ogromny postęp w różnych dziedzinach przyrodoznawstwa. Postęp naukowy niewątpliwie dostarczył ludzkości wiele pomocnych wynalazków i umożliwił zrozumienie tego, jak świat działa. Niestety widzimy także, że czasem dochodzi do głosu przekonanie, że wszystkie problemy ludzkości można rozwiązać na drodze badań naukowych, że nauka może zbawić człowieka i dać mu nieśmiertelność. Współcześni ateiści twierdzą nawet, że wraz z rozwojem wiedzy naukowej wiara w dogmaty religijne stała się niemożliwa. W tym kontekście chcemy przypomnieć rolę filozofii i teologii. To filozofia na poziomie rozumu naturalnego dostarcza nam wiedzy o tym, jak wieść dobre życie, czym jest szczęście. Teologia z kolei udziela nam odpowiedzi na pytania ostateczne: Kim jest Bóg? Skąd się wziął świat i człowiek? Jak osiągnąć zbawienie i życie wieczne? Nauki przyrodnicze nie mogą udzielić odpowiedzi na te najważniejsze pytania, od których żaden człowiek nie może uciec. Dlatego w ramach programu „Wiara i Nauka” chcemy przekonać naszych studentów, że wiara nie jest nierozumna i nie jest przestarzała. Chcemy ukazywać granice poznania naukowego i potrzebę innych, także nie-empirycznych form poznania. Uznajemy, że prawdziwa nauka nigdy nie przeczy wierze a wiara, która nie jest fideizmem, nie przeczy nauce. Chcemy dzielić się naszym przekonaniem, że również dzisiaj warto zgłębiać mądrość starożytnych filozofów i klasyków chrześcijaństwa po to, by zrozumieć siebie, drugiego i świat. Prawdziwa nauka potrzebuje wiary a człowiek wierzący nie może być głuchy na odkrycia nauki.  Uznajemy za św. Janem Pawłem II, że wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Właśnie ku kontemplacji prawdy, zarówno religijnej jak i przyrodniczej, ma prowadzić program „Wiara i Nauka”.