Rozwój państw nie ogranicza się wyłącznie do kwestii ekonomicznej – awans kulturowy i społeczny, oparty na fundamencie wzrostu demograficznego, są co najmniej równoważnymi składnikami tego procesu. Rozwój demograficzny nie jest jednak możliwy bez przywrócenia znaczenia rodzinie jako podstawowej i najważniejszej instytucji społecznej, tak jak rozumiane to było wiekami przez myślicieli tworzących podstawowe pojęcia naszej cywilizacji, jak Arystoteles czy św. Tomasz z Akwinu. Brak rozwoju demograficznego i rozpad rodziny to ogromny koszt społeczno-gospodarczy. Koszty te ponoszone są przez państwo w celu przeciwdziałania skutkom tego zjawiska (zwłaszcza w krajach, w których idea państwa opiekuńczego jest silnie rozwinięta) oraz przejawiają się w kosztach utraconych szans – atrakcyjności ludzkiej, produkcyjności, ale także inwestycyjne czy potencjału konsumpcyjnego. Upadek rodziny, podstawowej komórki społecznej, jest przede wszystkim zagrożeniem dla kulturowej, a na dłuższą metę także dla formalnej spójności i egzystencji każdego kraju jako indywidualnego, niezależnego bytu. W ramach prac Centrum Badań nad Rodziną i Demografią przeprowadzimy badania społeczno-demograficzne, a także zaproponujemy rozwiązania systemowe i prawne wspierające rodzinę zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym.