Dr hab. John Laughland jest wykładowcą nauk politycznych i historii w ICES, Katolickim Instytucie Studiów Podyplomowych w Wandei w zachodniej Francji, gdzie prowadzi zajęcia z filozofii politycznej i prawa międzynarodowego. Jest autorem kilku książek, m.in. „Historia procesów politycznych od Karola I do Charlesa Taylora” (wyd. 2 2016) oraz „The Tainted Source: the Undemocratic Origins of the European Idea” (przetłumaczona na język polski i opublikowana przez Antyk w 2003 r. : Zatrute źródło Unii Europejskiej). Wcześniej pracował w Parlamencie Europejskim. Przez dziesięć lat był również kierownikiem studiów w Instytucie Demokracji i Współpracy w Paryżu.

Profesor uniwersytecki, od 2016 r. rektor Uniwersytetu Korwina w Budapeszcie. Od 1991 r. jest wykładowcą, a w latach 2002-2016 był także dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Ekonomicznego. Jego zainteresowania badawcze dotyczą filozofii politycznej, w szczególności relacji między wiedzą polityczną a działaniem politycznym. Szczególnie interesuje go historyczna dyskusja nad fundamentalnymi kwestiami wiary i racjonalności. Pozostaje głównie pod wpływem filozoficznych prac Leo Straussa i Erica Voegelina. Naukowo związany jest z Instytutem Erica Voegelina (Louisiana State University), gdzie prowadził badania w ramach programu Fulbright Fellowship, z Michigan State University, gdzie współpracował z uczniami Leo Straussa, oraz z Liberty Fund, który przez trzy dekady miał wpływ na jego wiedzę i światopogląd.

Jest znanym członkiem European Conservative Cultural Movement, a także przewodniczącym i współzałożycielem Rady Doradczej holenderskiej fundacji Center for European Renewal.

Jest autorem, redaktorem i tłumaczem wielu książek. Publikuje od 1986 r., ostatnie jego prace to między innymi: Debate of antiques and moderns. Late remarks to Pascal [Debata starożytnych i modernistów. Późne uwagi do Pascala] (2019), Political Realism and Wisdom [Realizm polityczny i mądrość] (2015), Political Knowledge [Wiedza polityczna] (2012), The Legacy of Fate [Dziedzictwo losu] (2009), 20th Century Political Philosophy [Filozofia polityczna XX wieku] (2007), Utopia as a Tradition [Utopia jako tradycja] (2005).

Kształcił się na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen (magister filozofii politycznej) oraz na Uniwersytecie w Lejdzie, gdzie uzyskał doktorat z prawa. Jego zainteresowania naukowe lokują się w obszarze filozofii politycznej, prawnej i moralnej, metafizyki i teologii. Specjalizuje się w filozofii nowożytnej, średniowiecznej i starożytnej.

Profesor filozofii i studiów nad stosunkami pomiędzy państwem i Kościołem, profesor nauk politycznych oraz zastępca dyrektora programu studiów filozoficznych na Baylor University (USA). Absolwent Fordham University (doktorat i magisterium z filozofii) oraz Washington University School of Law w St. Louis (Master of Juridical Studies). Naucza i pisze w zakresie religii i prawa, prawoznawstwa, filozofii politycznej i moralnej oraz filozofii religii. Opublikował ponad 100 artykułów naukowych, rozdziałów w książkach, jak również kilkanaście książek, w tym Defending Life: A Moral and Legal Case Against Abortion Choice [Obrona życia: Moralna i prawna argumentacja przeciwko aborcji] (Cambridge University Press 2007) oraz Taking Rites Seriously: Law, Politics, and the Reasonableness of Faith [Poważne traktowanie obrzędów: Prawo, polityka i racjonalność wiary] (Cambridge University of Press 2015), laureat nagrody American Academy of Religion’s 2016 Book Award [1] for Excellence in the Study of Religion w kategorii Constructive-Reflective Studies.

Ukończyła prawo na Universidade de São Paulo (USP). Doktoryzowała się z filozofii prawa na Universidade Federal do Rio Grande do Sul (UFRGS). Wizytujący pracownik naukowy Uniwersytetu Harvarda, ukończyła Program Zaawansowanego Zarządzania (Advanced Management Program AMP-IESE/Uniwersytet Navarry). Były wspólnik w Advocacia Gandra Martins. Profesor w CEU LAW SCHOOL (etyka i antropologia prawa). Profesor prawa podatkowego na Uniwersytecie Mackenzie (studia podyplomowe). Członek Brazylijskiej Akademii Filozofii. Prezes Instytutu Prawa, Filozofii i Ekonomii im. Ivesa Grandry. Sekretarz krajowy ds. rodziny w Ministerstwie ds. Kobiet, Rodziny i Praw Człowieka w Brazylii.

Dyrektor European Centre for Law and Justice (ECLJ). W 2016 r. został powołany na członka Panelu Ekspertów ds. Wolności Religii lub Przekonań Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE, którego rolą jest wspieranie państw członkowskich OBWE w realizacji ich zobowiązań w zakresie prawa do wolności religii lub przekonań. Od 2000 r. regularnie pełni funkcję eksperta reprezentującego Stolicę Apostolską w komisjach Rady Europy, obecnie w Komitecie Ekspertów ds. Systemu Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (DH-SYSC), w ramach Komitetu Sterującego ds. Praw Człowieka (CDDH). W latach 2003-2012 wykładał prawa człowieka, prawo międzynarodowe i prawo konstytucyjne na wydziałach prawa uniwersytetów w Miluzie i Strasburgu. Jest autorem kilku książek i licznych artykułów opublikowanych w kilku językach.

Uzyskała stopień doktora i magistra teologii na Uniwersytecie Palackiego w Ołomuńcu (Czechy) oraz tytuł magistra na Uniwersytecie Preszowskim (Słowacja), a także odbyła studia interdyscyplinarne na Wydziale Prawa Uniwersytetu Pavla Jozefa Šafárika w Koszycach (Słowacja). Jest pracownikiem naukowym i wykładowcą na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Trnawie (Słowacja), dyrektorem Instytutu Prawnych Aspektów Wolności Religijnej. W swoich badaniach koncentruje się na kwestiach wolności religijnej, relacji społeczeństwa i religii, relacji państwa z kościołami i związkami wyznaniowymi oraz neutralności państwa. Opublikowała szereg prac. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z prawem i religią, prawami naturalnymi, sprzeciwem sumienia, stosunkami prawnymi między państwem a kościołami, wolnością religijną, pozycją kościołów w społeczeństwie, w tym ich wsparciem ekonomicznym, a także kwestią wielokulturowości i prawami człowieka. Jest autorką następujących monografii: Human Rights, Culture and Religion [Prawa człowieka, kultura i religia]; Church and Human Rigts [Kościół a prawa człowieka]; Caesar’s to Caesar – Economic Support of Churches and Religious Societies [Co cesarskie, cesarzowi – ekonomiczne wsparcie Kościołów i związków wyznaniowych] oraz ponad dwustu innych prac. Kieruje krajowym projektem naukowym zatytułowanym Międzynarodowe zobowiązania prawne Republiki Słowackiej w zakresie finansowania Kościoła katolickiego (2021-2024). Obecnie jest członkiem zespołów badawczych dwóch krajowych projektów naukowych: Przenikanie prawa pracy do innych sektorów prawa prywatnego (i vice versa) oraz Konstytucja państwa liberalno-demokratycznego a radykalizacja kultury politycznej.

Profesor nadzwyczajny prawa w Ave Maria School of Law, w Naples na Florydzie, gdzie wykłada od 2001 r., oraz ekspert Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej ds. Stosunków z Państwami. Mieszka w Rzymie od 2011 r. Posiada tytuł magistra i stopień doktora prawa kanonicznego (J.C.L/J.C.D), który uzyskała na Pontificia Università della Santa Croce w Rzymie. Ukończyła studia prawnicze z prawa precedensowego (Common Law) i kontynentalnego (LL.B/B.C.L.) na Uniwersytecie McGill w Montrealu, w Kanadzie, oraz oraz posiada licencjat (B.A.) z Uniwersytetu Calgary w Kanada. Jest autorką wielu artykułów, haseł encyklopedycznych i rozdziałów książek, w tym Reconceiving the Family (Cambridge Univ. Press 2006) oraz współredaktorką St. Paul, the Natural Law and Contemporary Legal Theory (Lexington 2012). Była uczestnikiem stażu naukowego w zakresie prawa kanonicznego na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Calgary oraz członkiem kolegium redakcyjnego „Gratianus Series”. Karierę prawniczą rozpoczęła jako urzędnik w Sądzie Apelacyjnym Alberty i Sądzie Ławy Królowej. Po odbyciu praktyki w kancelarii Bennett Jones Verchere pracowała jako prokurator w Prokuraturze Koronnej Alberty, następnie jako konsultant prawny w kancelarii prawnej w Rzymie oraz jako doradca prawny Stolicy Apostolskiej w latach 2003-2011, co obejmowało jej udział ze strony Stolicy Apostolskiej w konferencjach i spotkaniach w ramach systemu Narodów Zjednoczonych. Zajmowała się prawem kanonicznym, prawem międzynarodowym oraz prawami człowieka. Jej publikacje dotyczą praw człowieka w odniesieniu do Stolicy Apostolskiej, praw dzieci, kobiet, rodziców i rodziny.

Doktor nauk prawnych, dyrektor Departamentu Prawa Konstytucyjnego i Administracyjnego w Rządowym Centrum Legislacji. Zainteresowania naukowe obejmują prawo wyznaniowe, prawo konstytucyjne oraz bioetykę. Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych, w tym kilku monografii, artykułów w wysoko punktowanych czasopismach naukowych oraz współautor komentarza do Konstytucji RP wydanego nakładem Wydawnictwa C.H. Beck.

Wykładowca w Ave Maria School of Law (Naples, Floryda). Jej badania naukowe koncentrują się na prawach prenatalnych w międzynarodowym prawie praw człowieka. Jest między innymi autorką książki Abortion in Latin America and the Caribbean: The Legal Impact of the American Convention on Human Rights [Aborcja w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach: wpływ prawny Amerykańskiej Konwencji Praw Człowieka], która ukazała się nakładem Notre Dame University Press w 2020 r. Ligia Castaldi uzyskała stopień LL.M. na Uniwersytecie w Groningen i w Harvard Law School.

Dyrektor Centrum Analiz Prawnych w Center for Family and Human Rights (C-Fam), prawnik specjalizujący się w zagadnieniach prawa i polityki międzynarodowej. Od 2012 r. reprezentuje C-Fam na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ oraz w Radzie Gospodarczej i Społecznej ONZ. Sprawozdania z tej działalności ukazują się w tygodniku „Friday Fax”, sztandarowym wydawnictwie C-Fam. Publikował także w takich czasopismach jak „First Things”, „Breitbart”, „CQ Researcher” czy „National Catholic Register”. Udzielał wywiadów dla „New York Times”, Associated Press, „Washington Times”, „Washington Post”, „National Catholic Register”, NPR oraz Relevant Radio. Stefano Gennarini ukończył studia prawnicze na Notre Dame Law School oraz w 2009 r. był stypendystą Blackstone Legal Fellowship. Mieszkał i pracował w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Nigerii i na Karaibach. Biegle włada językiem włoskim i hiszpańskim.

Prezes Zarządu i współzałożyciel Instytutu Ordo Iuris, Przewodniczący Rady Fundacji. Adwokat i partner zarządzający w Kancelarii Parchimowicz & Kwaśniewski (zał. 2008). Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, stypendysta na Uniwersytecie Kopenhaskim, ukończył kursy organizowane przez Centrum Etyki i Kultury Uniwersytetu Notre Dame, Katolicki Uniwersytet Leuven. Posiada wieloletnie doświadczenie w postępowaniach cywilnych i karnych z zakresu ochrony praw i wolności obywatelskich, praw rodziny oraz praw dziecka. W swojej praktyce adwokackiej doradza krajowym i międzynarodowym stowarzyszeniom, fundacjom, spółdzielniom oraz organizacjom członkowskim. Do 2017 roku był prezesem Polskiej Rady Winiarstwa. Reprezentuje obywateli i organizacje społeczeństwa obywatelskiego w wielu precedensowych sprawach przed sądami i trybunałami krajowymi oraz międzynarodowymi, uczestniczy w konsultacjach na zaproszenie organów międzynarodowych, takich jak Komisja Wenecka czy Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE. Jerzy Kwaśniewski był powoływany do rad doradczych czterech ministrów sprawiedliwości. Członek i sekretarz rządowej Zespołu Monitorującego do spraw Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie III i IV kadencji od 2017 r. W marcu 2019 r. Powołany przez Konferencję Episkopatu Polski do Rady Fundacji Bona Fama. Członek International Association of Genocide Scholars (od 2017), International Bar Association (m.in. Komisja Litygacji, Komisja Arbitrażowa, Komisja Zbrodni Wojennych) oraz IBA Human Rights Institute. Regularnie wymieniany jako jeden z najbardziej wpływowych polskich prawników. Przez „Politico” zaliczony do „28 najpotężniejszych ludzi Europy w 2021 roku”.

Prodziekan Wydziału Prawa Zachodnioukraińskiego Uniwersytetu Narodowego i profesor nadzwyczajny Katedry Prawa Karnego, Postępowania i Egzekwowania Prawa; członek Europejskiego Instytutu Prawa, Międzynarodowego Stowarzyszenia Policji; Wykładowca Wyższej Szkoły Sędziowskiej i autorka ponad 30 artykułów, a także aktywna uczestniczka międzynarodowych i lokalnych konferencji i projektów. Uczestniczka wielu specjalistycznych warsztatów szkoleniowych z różnych dziedzin, kierownik i koordynator międzynarodowych projektów badawczych. Prowadzi kursy antykorupcyjne dla urzędników służby cywilnej. Koordynator szkoleń z zakresu praw człowieka i niedyskryminacji dla urzędników państwowych. Zainteresowania naukowe: prawo karne, polityka karnoprawna państwa, współpraca międzynarodowa w wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych.

Dr Joanna Siekiera jest prawnikiem międzynarodowym, doktorem nauk społecznych w dziedzinie nauk o polityce publicznej. Pracuje obecnie an Wydziale Prawa Uniwersytetu w Bergen w Norwegii nad prawnymi konsekwencjami zmian oceanu oraz suwerenności państw w Oceanii, a także jako Subject Matter Expert (SME) w sprawach prawnych w Centrum Doskonałości NATO Stability Policing w Vicenzy we Włoszech.
Dr Siekiera odbyła studia doktoranckie w Nowej Zelandii, na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wiktorii w Wellington w temacie regionalizmu na Pacyfiku. Posiada staże m.in. z polskich placówek dyplomatyczych, Institute of Cultural Diplomacy w Niemczech, Szkoły Prawa Humanitarnego w Rosji, School of Humanitarian Centrum Szkoleniowego United Nations CIMIC, Francuskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych i Strategicznych oraz NATO. Jest ona autorem ponad 100 publikacji naukowych w kilku językach, książki „Polityka regionalna na Pacyfiku Południowym” oraz 6 redakcji monografii poświęconych stosunkom międzynarodowym.
Jej obszary zainteresowań to region Pacyfiku Południowego, dyplomacja naukowa (dyplomacja morska) oraz prawo konfliktów wbrojnych (doradztwo prawne, ramy prawne NATO, Europa Środkowa, bezpieczeństwo na Pacyfiku Południowym, gender w konfliktach zbrojnych).